انواع متغیر در جاوا

توضیحات

متغیر ها در جاوا به دو دسته ی کلی تقسیم میشن؛ متغیر های نوع اول (Primitive Types) و متغیر های آبجکتی (Object Types).

متغیر های Primitive در جاوا رو با کلید واژه های boolean، char ،byte ، short، int، float، long و double تعریف می کنیم.

به تمام متغیر های جنس آبجکت (Object) متغیر های آبجکتی (Object types) در جاوا میگیم.

در این قسمت به بررسی متغیر های primitive می پردازیم و در قسمت آبجکت و کلاس ها به متغیر های آبجکتی در جاوا خواهیم پرداخت.

بررسی متغیر های Primitive

متغیر های Primitive مستقیم رو حافظه ایجاد میشن.

هنگام ایجاد متغیر های primitive قسمتی از حافظه رو به این متغیر ها اختصاص میدیم.

این متغیر ها مقداری که بهشون میدیم رو در خودشون ذخیره میکنن.

فرم کلی:

keyword name = value;

در بالا به ترتیب از چپ کلیدواژه ی متغیر، اسم متغیر و مقدار متغیر است.

بجز boolean تمام متغیر های primitive در جاوا عددی هستند و تفاوتشون در اعشاری بودن و میزان اشغال حافظه است.

متغیر boolean

مقدار این متغیر true یا false است و در دستورات شرطی کاربرد زیادی داره.

boolean v0 = true; boolean v0 = false;

متغیر char

این متغیر برای ذخیره کردن کاراکتر (حرف) است.

char v = 'a';

متغیر byte

متغیر byte در جاوا کمترین میزان حافظه رو بین متغیر های عددی اشغال می کنه.

این متغیر محدوده ی اعداد بین -128 تا 127 رو میتونه پوشش بده یعنی اعدد خارج از این محدوده رو نمیتونیم بهش اختصاص بدیم.

امروزه با افزایش فضای حافظه ی کامپیوتر ها کمترین استفاده از این نوع متغیر میشه.

byte v = 64;

متغیر short

متغیر short در جاوا میتونه اعداد بین 32767 تا -32768 رو پوشش بده.

short v = 16234;

متغیر integer

متغیر integer در جاوا میتونه اعداد صحیح بین -2,147,483,648 تا 2,147,483,647 رو پوشش بده.

int v = 3448284532;

متغیر float

این متغیر ها اعداد اعشاری رو در خودشون ذخیره میکنن.

float v = 483848.232;

متغیر long

متغیر های long در جاوا مثل متغیر های integer هستند با این تفاوت رنج گسترده تری از اعداد رو پوشش میدن و حافظه ی بیشتری اشغال میکنن.

long v = 3843874872324;

متغیر double

متغیر های double در جاوا مانند float برای اعداد اعشاری مورد استفاده قرار میگیرند با این تفاوت این متغیر ها اعداد طولانی تری رو پوشش میدن و حافظه ی بیشتری اشغال میکنن.

double v = 37488935322.3853875;

عملگر های ریاضی

زبان برنامه نویسی جاوا از چهار عمل اصلی ریاضی (ضرب، تقسیم، جمع و تفریق) پشتیبانی میکنه و برای هرکدوم یک عملگر داره.

زبان جاوا از ترتیب انجام اعمال در ریاضی پشتیبانی میکنه یعنی در یک عمل ریاضی اولویت به ترتیب با عمل داخل پرانتز، ضرب و تقسیم و در اخر جمع و تفریق است.

عملگر ضرب

اگه بخوایم دوتا عدد رو ضرب کنیم از * استفاده میکنیم.

int number0 = 4; int number1 = 7; int result = n0 * n1; System.out.println("multiplication of " + number0 + " and " number1 is " + result);

عملگر تقسیم

اگه بخوایم دوتا عدد رو تقسیم کنیم از / استفاده می کنیم.

float number0 = 632; float number1 = 4241; float result = number0 / number1; System.out.println(number0 + " / " + number1 + " = " result);

عملگر های جمع و تفریق

برای جمع از + و برای تفریق در جاوا از - استفاده می کنیم

int number0 = 42; int number1 = 75; int result = number0 + number1; System.out.println(number0 + " + " number1 + " = " + result);

عملگر باقی مانده

برای گرفتن باقی مانده ی تقسیم دو عدد صحیح از % استفاده می کنیم.

int number0 = 32; int number1 = 5; int reminder = 32 % 5; System.out.println("reminder of " + number0 + " / " + number1 + " is " + reminder);

در مثال زیر برنامه دما رو به فارنهایت از کاربر میگیره و به سلسیوس نشون میده:

public static void main(String[] args){ Scanner input = new Scanner(System.in); System.out.println("Enter a degree in fahrenheit : ") double fahrenheit = input.nextDouble(); double celsius = (5 / 9.0) * (fahrenheit - 32); System.out.println("Degree in fahrenheit " + fahrenheit + " is " + celsius + " in celsius"); }

در مثال زیر برنامه زمان الانو نشون میده:

public static void main(String[] args){ long currentTime = System.currentTimeMillis(); long totalSeconds = currentTime / 1000; long currentSecond = totalSeconds % 60; long totalMinutes = totalSeconds / 60; long currentMinute = totalMinutes % 60; long totalHours = totalMinutes / 60; long currentHour = totalHours % 24; System.out.println("Current time is " + currentHour + ":" + currentMinute + ":" + currentSecond); }

ترکیب عملگر های ریاضی برای تغییر در مقدار متغیر

میتونیم از عملگر ها برای تغییر در مقدار خود متغیر استفاده کنیم.

عملگر =+

اگه بخوایم به مقدار متغیر اضافه و سپس نتیجه رو در خودش ذخیره کنیم از این عملگر استفاده میکنیم

int i = 1; //i = i + 4; i += 4

عملگر =-

اگه بخوایم مقداری از متغیر کم و سپس نتیجه رو در خودش ذخیره کنیم از این عملگر استفاده میکنیم:

int i = 7; //i = i - 4; i -= 4;

عملگر =/

اگه بخوایم متغیر رو تقسیم بر عددی کنیم و حاصل تقسیم رو در خودش ذخیره کنیم از این عملگر استفاده میکنیم:

int i = 5; //i = i / 2; i /= 2;

عملگر =*

اگه بخوایم متغیر رو در عددی ضرب و نتیجه رو در خود متغیر ذخیره کنیم از =* استفاده می کنیم.

int m = 3; //m = m * 5; m *= 5;

عملگر =%

اگه بخوایم حاصل باقی مانده ی تقسیم متغیر بر عددی رو در خود متغیر ذخیره کنیم از =% استفاده می کنیم.

int i = 8; //i = i % 7; i %= 7;

عملگر ++

از عملگر ++ برای اضافه کردن یک واحد به متغیر استفاده می کنیم.

اگه بخوایم ابتدا از متغیر استفاده و سپس یک واحد بهش اضافه کنیم عملگر رو در سمت راست متغیر می نویسیم.

int i = 1; int j = i++; //j = 1 , i = 2

اگه بخوایم ابتدا یک واحد به متغیر اضافه و سپس از متغیر استفاده کنیم عملگر رو در سمت چپ متغیر می نویسیم.

int i = 1; int j = ++i; //j = 2, i = 2;

عملگر --

از -- برای کم کردن یک واحد از متغیر استفاده میکنیم.

اگه بخوایم ابتدا از مقدار متغیر استفاده و سپس یک واحد ازش کم کنیم عملگر رو سمت راست متغیر می نویسیم.

int i = 1; int j = i--;

اگه بخوایم ابتدا یک واحد از متغیر کم و سپس ازش استفاده کنیم عملگر رو در سمت چپ متغیر می نویسیم.

int i = 1; int j = --i;

متغیر های آبجکتی

این متغیر ها از نوع آبجکت هستند، اشاره به آبجکت ایجاد شده در حافظه میکنن و مانند Primitive ها مستقیم چیزی رو مستقیم در خودشون ذخیره نمی کنن.

بارز ترینشون متغیر های String است؛ اکثر برنامه نویس های جاوا از ابتدا با این متغیر اشنایی دارند.

String name = "David" System.out.println("What's your name? " + name);

در قسمت شی گرایی با متغیر های آبجکتی بیشتر آشنا خواهیم شد.

خلاصه

- متغیر ها در جاوا به دو دسته ی کلی Primitive Types و Object Types تقسیم میشن.

- متغیر های primitive types رو با کلید واژه های byte, short, int, float, long , double, boolean و char تعریف میکنیم.

- زبان جاوا از چهار عمل اصلی ریاضی پشتیبانی می کنه.

- متغیر های Object Type مقداری رو در خودشون مستقیم ذخیره نمیکنن و به آبجکت ایجاد شده در حافظه اشاره میکنن.